اولین سازمان آتش نشانی در سوم دسامبر 1591 در هامبورگ تاسیس شد. در سال 1666 آتش سوزی بزرگی در یک نانوایی در لندن اتفاق افتاد که بر اثر آن 200 خانه همجوار آن در آتش سوختند و خوشبختانه فقط 6 نفر در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند اما بزرگی این حادثه آنقدر بود که مردم از پس خسارتهای آن نتوانستند بر بیایند و راهی زندان ها شدند. یک سال پس از این ماجرا بیمه آتش سوزی تاسیس گردید که متاسفانه منجر به سو استفاده از شرکت های بیمه شد که برای رفع این مشکل راه حل های زیر عنوان گردید :
1. همکاری شرکت های بیمه و اتحادیه های آتش سوزی
2. پیدا کردن راه حل های جهت مقابله و پیشگیری با آتش سوزی
بعد از آتش سوزی بزرگ لندن، شرکت های بیمه به ساخت تجهیزات آتش نشانی و استخدام افراد جهت آتش نشانی اقدام کردند که متاسفانه در این خصوص موفق نبوده و شرکت های بیمه مختلف آتش سوزی را که در محل بیمه گذار دیگری باشد را خاموش نمیکردند و این شد که آتش نشانی شهری بوجود آمد.
با گذشت روز افزون و پیشرفت همه جانبه در صنعت و افزایش روز افزون جنگ و حوادث طبیعی، تجهیزات گسترده ای برای مقابله با این حوادث اختراع گردید.
در سوختن 3 مورد تاثیر گذار است : دمای بالا، اکسیژن، ماده سوختنی. برای از بین بردن یکی از این موارد نیاز به کپسول آتش نشانی می باشد.
کپسول های آتش نشانی استوانه های فلزی محکمی هستند که با آب و یا یک ماده خفه کننده آتش پر شده است و براساس نوع آتش سوزی باید کپسول های آتش نشانی موزد نظر را انتخاب نمود.
برای گرفتن نتیجه بهتر در خصوص کپسول های آتش نشانی آن ها را مستقیما روی سوخت مواد درون کپسول را تخلیه کرد. در صورتی که فقط شعله را هدف گیری کنید فقط مواد را به هدر داده و نتیجه درستی بدست نخواهید آورد.
در پایان هر دوره استفاده از کپسول های آتش نشانی باید جهت شارژ کپسول آتش نشانی اقدام کرد تا در مراحل بعدی دچار دردسر نشوید. البته مسئولان آتش نشانی هر ماه بازرسین خود را جهت کنترل هر ماه کپسول های آتش نشانی به مکان های مورد نظر میفرستد تا از سالم بودن و شارژ کپسول آتش نشانی مطمئن شوند.
